zaterdag 21 juni 2014

Deze Thea is niet voor de poes...

Een wedstrijd van zonen09, tof tof tof! Alleen… Ik heb twee dochters… 
Vinden we dat een probleem? Nee hoor! 
Dan maken we toch gewoon een Thea...

Ik viste een stofje uit mijn voorraad die me perfect leek voor dit projectje. 
Deze visjes liggen al van in het prille begin van mijn naaicarrière te wachten op het juiste patroon. Theo beloonde mijn geduld. Het hemdje werd verlengd tot een kleedje, een beetje uitschuinen, wat centreren en tadaaaaa: 

Patroon: Theo van Zonen09, zelf omgevormd tot kleedje
stof: Stoffen van Leuven
Paspel en knoopjes: Veritas
En zoals bij elk kledingstuk, zijn het de details die het hem doen: 
fluo-garen, een blauw knoopje tussen de witte en hier en daar een hoekje af. 




Hmmm, maak daar maar een hoek van, 
want deze poes mocht zich helemaal verlekkeren op al die wriemelende visjes...




Deze smile zegt het allemaal… Daar doen we het voor!


Geen zoon? Daar passen we toch gewoon een snor - euh… mouw aan...
FriEkEL

Een vrOLEke gekko

Deze Ole staat al even op mijn to do lijstje. De stoffen kocht ik al op het stoffenspektakel. Maar zoals zoveel projecties, belandde het op de stapel in de kast, "voor later". Tot Mamasha met haar zonen09 wedstrijd op de proppen kwam. Het was de spreekwoordelijke schop onder ons gat om er toch eens aan te beginnen. En mijn Deugniet is superfier met het resultaat, zijn ogen blonken als hij het beestje op zijn schouder zag. Eens de kap ontdekt, ging die niet meer af en de trui mocht niet meer uit. Blije zoon, blije mama…
Patroon: Ole van Zonen09
stof: stoffenspektakel
knopen: eigen labelknopen van girlsfever
Ik maakte deze Ole bewust niet omkeerbaar, omdat ik hem als zomertrui wil gebruiken en ik schrik had dat hij anders te warm zou worden. Dat leverde mij heel wat gevloek op om de zoomboord en het knopenpad netjes af te werken, maar uiteindelijk (na 1000 pogingen en evenveel dates met mijn beste vriend het tornmesje) is het gelukt. Het idee voor de gekko komt uit een ottobre, net als de contrastband in het rugpand. Het geeft de kaptrui net dat tikkeltje extra. En mijn klein venteke stapt fier als een gieter rond met zijn nieuwe beste vriend op zijn schouder. Geniet u even mee? 
MaMaatje